Αριθμοί-Αριστείδης Αντονάς.

 

Η υπόθεση εργασίας των Αριθμών είναι ότι ο ήρωας δεν περιγράφεται από αυτό που έχει αλλά από αυτό που χάνει στο παρόν.Όχι από αυτό που κάνει αλλά από αυτό δεν προφταίνει να κάνει. Ο ήρωας είναι φτιαγμένος από απώλεια.Παρουσιάζεται ως υπόλλειμα μιας δομής''ζωντανού χρόνου''.Αυτή η δομή κρατά ανοικτή τη δυνατότητα εισαγωγής νέων δεδομένων στη συνείδηση.Αυτή η δομή καταγράφει, τις ενεργές απώλειες, τα συμβάντα που μόλις χάνονται, τις συνεχείς πτώσεις σε χαντάκια.


Τέσσερα διηγήματα, τέσσερις ήρωες, τέσσερα εγκλήματα που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Κάθε αφήγημα κι ένα διαφορετικό τοπίο, σχεδιασμένο χωρίς πολλές λεπτομέρειες από τον ίδιο συγγραφέα, τέσσερις τόποι με ένα κοινό λιμάνι.
Στο πρώτο αφήγημα,ο ήρωας χάνεται σε μια άγνωστη περιοχή από την οποία δεν μπορεί να φύγει.Ο χάρτης τον οποίο ακολουθεί περιέχει πολλές ανακρίβειες.
Στο δεύτερο, ο ήρωας έχοντας χαθεί(κι εδώ) ανακαλύπτει τον αδερφό του τυχαία μέσα στο δάσος , στο τρίτο ο ήρωας βρίσκεται χωρίς να θέλει στην θέση του πατέρα του,μια παράξενη οικογενειακή παράδοση φέρνει αντιμέτωπους πανομοιότυπους τριδύμους, στο τελευταίο ο ήρωας παγιδεύεται στον έρωτα.

Κάθε ιστορία ξεκινά με τον εγκλεισμό του ήρωα. Βρίσκεται παγιδευμένος είτε σε μια περιοχή, είτε στο παρελθόν, είτε μέσα στο εγώ.Σε κάθε αφήγημα ο ήρωας δρα, χωρίς να σκεφτεί ορμώμενος από την ταχύτητα των γεγονότων. Τίποτα δεν είναι σχεδιασμένο, απλά συμβαίνει. Το τέλος που φέρει κάθε ιστορία δρα σαν επανάληψη. Ο ήρωας είναι καταδικασμένος να προσπαθεί μάταια.


Υπάρχει και μια άλλη ιστορία στην επίμετρο. Ο συγγραφέας διαβάζει τους Αριθμούς, γίνεται παρατηρητής του δικού του έργου, όταν πια έχει φύγει για τα καλά από τα χέρια του.Μια θαυμάσια ιστορία, επεξηγηματική. Μέσα από τις μουτζούρες των σημειώσεων προσπαθεί να δει τον εαυτό του δέκα χρόνια πριν.

Οι Αριθμοί περιγράφουν -νομίζω-διπλασιασμό, τριπλασιασμό και υπερμεγεθύνσεις του προσώπου του άλλου, παραμορφώσεις που συγκροτούν σχήματα στα οποία ο άλλος εμφανίζεται απέναντί μου. όλα συμβαίνουν χωρίς σοβαρότητα, ανακοινώνονται σε γελοίο τόνο και φανερώνουν κάποια απώλεια ελέγχου του πειράματος και του πειραματόζωου που είναι ο ήρωας: ο έλεγχος και η απώλεια του αφορούν κάποιο εσωτερικό κραδασμό της μονάδας, αφορούν αυτό που μιλά, τον ήρωα, εμένα.Έτσι οι αριθμοί είναι πάντοτε δηλητηριασμένοι από την εσωτερική τους ανομοιογένεια: ο ήρωας διαφέρει πάντοτε από τους άλλους, όποιο κι αν είναι το άθροισμα των προσώπων που συγκροτούν το εκάστοτε σώμα των άλλων.



Εκδόσεις : ΑΓΡΑ