Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα-Αντόνιο Ταμπούκι.

Ο Περέιρα ισχυρίζεται ότι τον γνώρισε μια μέρα του καλοκαιριού.Ήταν μια υπέροχη μέρα του καλοκαιριού, ηλιόλουστη και δροσερή, και η Λισαβόνα λαμποκοπούσε. Φαίνεται πως ο Περέιρα ήταν στο γραφείο του, δεν ήξερε τι να κάνει, ο διευθυντής ήταν σε διακοπές, κι αυτός ήταν αναγκασμένος να ετοιμάσει την πολιτιστική σελίδα, γιατί η Λισμπόα είχε πλέον πολιτιστική σελίδα, και την είχαν εμπιστευτεί σ' αυτόν. Κι αυτός, ο Περέιρα σκεφτόταν τον θάνατο. Εκείνη την ωραία καλοκαιρινή μέρα, με την θαλάσσια αύρα του Ατλαντικού που χάιδευε τις κορυφές των δέντρων και τον ήλιο που έλαμπε, και με την πόλη που πέταγε σπίθες, κυριολεκτικά πέταγε σπίθες έξω από το παράθυρό του, και με εκείνο το γαλάζιο, ένα πρωτόφαντο, ισχυρίζεται ο Περέιρα, γαλάζιο τόσο καθαρό που σχεδόν τραυμάτιζε τα μάτια, αυτός βάλθηκε να σκέφτεται τον θάνατο. Γιατί;  




Ο Περέιρα, αυτός ο χοντρός μεσόκοπος και μόνος δημοσιογράφος έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεται, διευθυντής της πολιτιστικής εφημερίδας, επιλέγει να ζήσει στην σιωπή μεταφράζοντας σπουδαίους Γάλλους συγγραφείς, αφιερώνει την ζωή του στην λογοτεχνία.Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή κάθε μέρα από το γραφείο στο σπίτι κι από εκεί σε ένα καφέ  γυρνά τις αισθήσεις του όλες προς τα μέσα και ζει σε έναν δικό του κόσμο που απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Τον ίδιο δεν τον αφορά η ζωή παρά μόνο ο θάνατος.Ζει με τα απομεινάρια του παρελθόντος, το κάδρο της γυναίκας του. Η ιδέα της ανάστασης της σάρκας είναι κάτι που τον τρομοκρατεί, άλλωστε το τόσο λίπος και η ανάσταση αυτού, έτσι ισχυρίζεται η ψυχή ναι να αναστηθεί, μα το λίπος το τόσο λίπος,όχι ούτε να το σκέφτεται...
Η ζωή του θα αρχίζει να μεταμορφώνεται όταν θα γνωρίζει τον Ρόσι και την Μάρτα δυο νέα παιδιά που θα μπουν στην ζωή του ξαφνικά. Κι από την άλλη ο γιατρός ο Καρντόζο και οι θεωρίες του περί συνομοσπονδίας ψυχών.
Η πορεία των πραγμάτων σκιαγραφείται αργά, μεθοδικά. Ο Περέιρα ρωτάει. Ο Περέιρα μαθαίνει.Ο Πέρέιρα διαβάζει ξένες εφημερίδες, ο Περέιρα θα κάνει την δική του επανάσταση. Ο Περέιρα αρχίζει και ζει.
Η καθημερινότητα μιας Πορτογαλίας που ζει κάτω από την δικτατορία του Σαλαζάρ ενώ δίπλα του μαίνεται ο ισπανικός εμφύλιος παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια του.Όλα όσα έζησε εκείνον τον κρίσιμο και καυτό Αύγουστο του 1938.
Ό Ταμπούκι αφηγείται με εξαιρετική ικανότητα την καθημερινότητα ενός απλού ανθρώπου.Χαρτογραφεί την μικρού βεληνεκούς διαδρομή του.Ένα όμορφο βιβλίο που μιλά για χρόνια περασμένα, τουλάχιστον έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα.


Mετάφραση ; Ανταίος Χρυσοστομίδης
Εκδόσεις ; Ψυχογιός.