Τριάντα τρία.

Ξεκινάμε όπως υποτίθεται ότι πρέπει να είμαστε. Έπειτα μας μετατρέπουν σε κάτι άλλο.Επαναλαμβανόμενη προσπάθεια για επαναφορά στο πρωτότυπο, το αποτέλεσμα σαφώς συγκεχυμένο. Δοκιμή στο reset ανεπιτυχής έκβαση. Νόμιζα ότι θα μπορούσα να το καταλάβω, να το διαχειριστώ αλλά όχι, στην πραγματικότητα όχι.
Μόνο σε γενικές γραμμές.
Επιστροφή στο παρόν. Επαναπροσδιορισμός, καινούριοι στόχοι στα σκαριά το απαιτεί η μέρα.
Φτιάχνω προτάσεις και φτιάχνω εμένα. Ανασυντάσσομαι, τοποθετώ κόμμα και τελείες και παίρνω ανάσα, κάνω παύσεις και συνεχίζω να διαμορφώνομαι αναλόγως τη σειρά και τα σημεία στίξης. Προσπαθώ να ακολουθήσω τη ροή, να περιπλέξω το νόημα, κατάληξη πουθενά. Παγιδευμένη στα αραιώματα και στα πυκνώματα των συλλαβών η  πρόταση δεν σχηματίζεται, κάτι λείπει πάντα κάτι λυπεί.Η επανάληψη μπλοκάρει ίσως σήμερα να είναι η τυχερή μου μέρα.Ίσως σήμερα να εξαφανιστώ. Αυτή την ημέρα ίσως να μην  είμαι εγώ, να ξεφύγω.
Θέλω να μεγαλώσω ξανά. Να μάθω να διαβάζω και να συντάσσω από την αρχή, να φτιάξω εκείνη την πρόταση να αρχίζω να βγάζω νόημα τέτοιο που να μην ξεθωριάζει. Ίσως σήμερα  συμβεί.